تنم تنها، دلم تنها، وجودم غرق تنهایی

ترا خواهم نگارمن تو آیی یا نمیایی

چرا مغرور گردیدی گمانم است که دانستی

جهانی را برافروختی تو با انوار زیبایی

تمنا است و که باشی تمام لحظه هایم تو

مرا به لحظه ها سوگند توام بس یک تمنایی

خدایم راند،جهانم سوخت،همه دارو ندارم رفت

خودم ماندم، تو ماندی و یک عالم بانگ رسوایی

نجاتم ده ازاین ماتم تو ای مشکل گشای من

نگردد باز هرآن درکه تو با دستانت نگشایی